Hoe is het om hevig menstrueel bloedverlies te ervaren? An (28) heeft sinds haar eerste menstruatie last van hevig menstrueel bloedverlies. “Het was een kwestie van doorbijten, ook al viel ik ontzettend vaak flauw op school. Nu denk ik: dat is natuurlijk niet niks.”

“Op mijn elfde werd ik voor het eerst ongesteld en meteen vanaf dat moment bloedde ik hevig. Op de basisschool was ik de eerste die menstrueerde en elke maand was ik een week ziek. Als ik ongesteld ben, kan ik de eerste twee tot drie dagen niets anders dan in bed liggen. Mijn benen zijn wankel, ik val veel flauw, ik moet overgeven en ik heb last van diarree en extreme vermoeidheid. Mijn hoofd is een zeef en flinke baarmoederkrampen horen er voor mij bij. Mentaal drukt het ook zwaar op me: tijdens mijn menstruatie voel ik me labiel en somber.”

“Ik heb het in die tijd wel met mijn moeder besproken, zij vertelde dat hevig menstrueel bloedverlies in de familie vaker voorkomt. De vrouwen van mijn vaders kant hadden veel last van zware menstruaties. Maar we hebben het er eigenlijk niet vaak over gehad, behalve dat dit nu eenmaal de situatie was. En wat normaal is, is voor mij altijd vaag gebleven. Mijn gymdocent heeft er in de tweede klas wel vragen over gesteld aan mijn mentor, in de trant van: ‘Wat zit hierachter, moeten we hier iets mee?’ Ik had op dat moment al geaccepteerd dat ik gewoon hevig bloedde. Het was een kwestie van doorbijten, ook al viel ik op school ontzettend vaak flauw. Nu denk ik: dat is natuurlijk niet niks.”

‘Bloedverlies en kramp kwamen altijd terug’

“Na die opmerking van de gymdocent ging ik naar de huisarts. Er werd bloedonderzoek gedaan, om te kijken of ik misschien een lage bloeddruk of bloedarmoede had. Maar daar kwam niks uit. Op mijn 13e ben ik daarom begonnen met de anticonceptiepil. Verschillende vormen probeerde ik uit, maar iedere pil was verschrikkelijk. In het begin leek het steeds wel te werken en werd het bloeden iets minder. Maar kort daarna kwamen het vele bloedverlies en de hevige krampen altijd weer terug. Bovendien kreeg ik last van migraine en doorbraakbloedingen. Op mijn 17e ben ik met de pil gestopt, omdat het teveel op mijn mentale gezondheid drukte. De huisarts was het gelukkig met mij eens.”

“Tot mijn 20ste ging het zonder anticonceptie wel aardig. Wel viel ik weer flauw en kwamen alle fratsen die bij het hevig menstrueel bloedverlies horen weer terug. Een volgende poging was de mirenaspiraal. Dat leek even te werken: het eerste half jaar werd ik niet meer ongesteld. Om daarna elke maand weer drie weken lang te bloeden. Ik was er toen wel even klaar mee: ik wilde door een gynaecoloog gezien worden. Dat mocht. Er zijn toen echo’s gemaakt en er is gekeken hoe mijn baarmoeder er van binnen uitzag. Maar er konden geen andere conclusies getrokken worden dan dat ik hevig menstrueel bloedverlies had.”

Hoe nu verder?

“Dus was mijn volgende vraag: wat kunnen we nog doen? Is er iets mogelijk waardoor ik met de spiraal minder bloed? De optie was om de minipil erbij te slikken. Dat heb ik een tijdje geprobeerd, maar voor mijn mentale gezondheid was het funest. Van dat bezoek ben ik dus niets wijzer geworden. Ik ben opnieuw gestopt met de anticonceptie en ik heb de spiraal eruit laten halen. Om echt alles geprobeerd te hebben, is het implanon ook nog de revue gepasseerd. Maar het bleek weer hetzelfde verhaal: de eerste zes weken ging dat goed, maar ook die is na half jaar verwijderd.”

“Hoe nu verder, was daarna de vraag? Er bleven maar twee opties over: of gebruik maken van de reguliere anticonceptiepil - maar dat was voor mij mentaal gezien geen optie - of een ingreep ondergaan waarbij er slijmvlies zou worden weggehaald. Hierdoor zou het bloeden hopelijk minder worden. Het enige probleem is dat er in de toekomst dan een risico op miskramen bestaat. Dat moest ik in overweging nemen.”

Maximale hoeveelheid pijnstilling

“Het interessante is dat de coronavaccinatie - die bij anderen juist vaak voor hevigere menstruaties zorgde - bij mij het tegenovergestelde effect had. Toch zijn de vaccinaties helaas inmiddels uitgewerkt en worden mijn menstruaties weer steeds heviger. Zo ben ik zaterdag ongesteld geworden en het gevolg is dat ik dingen moet laten of afzeggen. Afgelopen weekend bijvoorbeeld een feestje. Doordeweeks werk ik in de kinderdagopvang, dit keer heb ik het geluk dat mijn menstruatie in het weekend valt. Maar soms lukt het niet om naar de opvang te komen. Ik gebruik daarom veel pijnstilling: de maximale hoeveelheid ibuprofen en paracetamol die je op een dag mag slikken. Daarmee is het op dag drie meestal wel meer te doen om uit bed te komen en op m’n benen te blijven staan, maar het blijft allesbehalve ideaal. Gelukkig heeft mijn omgeving hier begrip voor.”

“Met mijn vriendinnen kan ik alles bespreken. Toen ik gestopt was met alle anticonceptie, zijn we in de zomer erna samen op vakantie geweest. Zij schrokken toen ze zagen hoe hevig mijn menstruatie was. Ze wisten het natuurlijk wel uit verhalen - bijvoorbeeld als ik grappen maak over de ‘surfplanken’ van maandverband die ik iedere maand gebruik, maar ze hadden het nog nooit van dichtbij meegemaakt. Na die vakantie zeiden ze: ‘Nu snappen we het echt’.”

Bij twijfel, zoek hulp

“Ik hoop dat er meer begrip komt voor hevig menstrueel bloedverlies. Veel mensen hebben er wel eens iets over gehoord, maar begrijpen doen ze het niet. Ze kunnen het zich niet voorstellen. En voor de mensen die last van klachten hebben: twijfel je of jouw menstruatie gemiddeld is, dan mag je daar onderzoek naar laten doen. Ook ik heb lang gedacht: het is normaal, zo gaat dat bij iedereen.”